Toen ik 19 jaar was heb ik een lange reis door West-Afrika gemaakt. In een bus ben ik met een groepje door de Sahara getrokken. Later heb ik een fiets gekocht en ben ik samen met een vriend Ghana in gefietst. Ik heb op die reis veel vrienden gemaakt, veel Europese en Afrikaanse. Sommige ken ik nog!
Ik ben met name diep de Ghanese cultuur ‘in gedoken,’ maar ik heb een speciale interesse in heel West-Afrika. Het is een gebied dichtbij Europa en zeer divers aan culturele en religieuze gemeenschappen en politiek-economische situaties. De manier van communiceren in Ghana vind ik nog altijd fascinerend. Er komt ‘iets in mij thuis’ bij de levensvreugde in Ghana. Levensvreugde gepareerd aan de moed om ‘hardship’ in de ogen te kijken. Ik heb geen dubbele identiteit maar voel me nog steeds thuis in het lokale dialect, het flexibele ‘broken English.’ Ik volg het wel en wee van een aantal families op de voet.
Toen ik in 1986 terugkwam ben ik culturele antropologie gaan studeren. Ik specialiseerde me in mobiliteit (binnenlandse en buitenlandse) migratie van Ghanezen, het gebruik van audio-visuele middelen en communicatie. Ook blijf ik interesse houden in gezondheid, voedsel en lichaamsverzorging,
Ik hebgewerkt in de sociale sector van de stad Den Haag aan een krachtige, sociale stad, waarin iedereen zich thuis kan voelen. Waar we mensen die we nodig hebben verwelkomen. Momenteel doe ik dat door les te geven en te schrijven.
In 2001 deed ik voor het eerst mee aan biodanza. Biodanza gaf me dezelfde vrijheid en inspiratie als mijn verbinding met Ghana. Ik maak als het ware een korte, leerzame reis tijdens de dans. Na de driejarige biodanza-opleiding te hebben gedaan heb ik 13 jaar in een wekelijkse groep biodanzaworkshops gegeven. momenteel ben ik betrokken bij het opleiden van nieuwe facilitatoren maak ik deel uit van het bestuur van de beroepsvereniging van biodanzadocenten.