In deze les zetten we leven, alles wat leeft, ons leven centraal. Geweld bestaat. Geweld is anti-leven. Het is het kapot maken van leven. De aanslagen in Parijs zijn voorbeelden van groot, heftig nietsontziend geweld. Met dat soort geweld zijn we hier niet direct persoonlijk bekend en dat willen we ook niet worden.
In Biodanza zijn we heel erg met elkaar verbonden. Door te dansen op muziek in een groep leren we dit. We verbinden ons op een nieuwe manier met elkaar, waarbij we heel veel van het/ons leven leren accepteren. Het wordt daarmee een soort van voelbaar waar we lijden en hebben geleden onder kleiner geweld dan dat van Parijs. Hardheid gedurende de opvoeding of in andere relaties en ook cellen die groeien waar het niet hoort waardoor anti-leven ons lichaam binnenkomt, zoals bij ziekten zoals kanker. Het wordt voelbaar maar we gaan er niet bij neer zitten, we reageren er juist op door meer te leven, door de levendigheid in ons op te zoeken en te vergroten.
In deze les, en eigenlijk doen we dat iedere les, zetten we het leven, de functies en kwaliteiten van leven centraal. We dansen met veel respect voor onszelf en elkaar. Met respect voor al het leven en alles wat er bij hoort. Op dat wij nooit nooit nooit ander leven beëindigen of vergallen voor een abstract onmenselijk doel.
Ik heb 10 jaar gewerkt aan het voorkomen van discriminatie. Dat is geen gemakkelijk werk. Discriminatie ontstaat gemakkelijk daar waar mensen zich niet openstellen voor anderen waarvan ze denken dat die heel erg van henzelf verschillen. Terwijl we allemaal mensen zijn en behoorlijk overeenkomen, ongeacht geboorteplaats, geslacht, religie, leeftijd of seksuele voorkeur.
Het gaat erom dat je je openstelt voor wat er levend is in jezelf en in De Ander. Bij deze ben je uitgenodigd om dat te komen doen, op 23 november om 20.00 uur in Het Syndicaat.
