biodanza. Dat is wat we doen sinds 9 maart; de laatste les in onze mooie ruimte in de Jan van Nassau-school. We ontmoeten elkaar wekelijks online, bewegen op muziek, verbinden ons. Delen hoe het gaat, wat we ervaren.
Maar dat is geen biodanza; het fysieke contact ontbreekt. En dat is toch wel heel essentieel voor biodanza en ook voor het leven. Er gebeuren mooie dingen en ook moeilijk dingen in het schrale bestaan tijden de smart lockdown op zijn Hollands.
We gebruiken onze creativiteit en inventiviteit om ons middels camera’s in onze huiskamers te verbinden. Ik gebruik zinnen uit de yoga als we alleen op ons matje liggen in plaats van in ons gezamenlijke nest. Ik wordt toegezongen door een deelnemer-met-lef.
Het is een echo van biodanza, een echo van de ervaringen die we al hadden met elkaar in de zaal. Heel mooi, en ook triest. Ongeveer zoals het leven zelf.